اینجا تابستان داغ است! داغی به رنگ شعله‌های آتش که بر جان مراتع این دیار افتاده است! رنگ سیاهی که باید تا زمستان و بلکه تا بهار آینده چشم‌هایمان به دیدن آن‌ در کنار جاده‌ها عادت کند.

با شروع گرما خبر آتش‌سوزی مراتع نیز در مناطق گرمسیر و شرجی بیشترشنیده می‌شود، آتشی که گاه عمدی است و گاه غیر عمد، غیرعمدی که مقدمه‌ی آن از بهار و طبیعت گردی آغاز شده است!؟ آن هنگام که از دیدن مناظر سرسبز و هوای دل‌انگیز دشت‌ها لذت می‌بردیم و زباله‌ها را در محیط رها می‌کردیم. زباله‌هایی که بین آن‌ها مواد پلاستیکی رنگ روشن و شیشه بود، همان‌ها که تجزیه نشدند و اکنون با عبور نور خورشید از آن‌ها علف‌های خشک داغ می‌شوند و آتش می‌گیرند.

یا آتش عمدی که کشاورزان بعد از برداشت محصول گندم خود، بر جان زمین‌ها می‌انداختند، به قول مردم این دیار جارهایشان را آتش می‌زنند، تا زمین را برای کاشت محصول بعدی آماده کنند و علف‌های هرز مانع رشد آن‌ها نشود.
اما آتش‌های غیر عمد چون زمان شروع و پایانشان مشخص نیست گاه دو شهر برای مهار کردن و خاموش آن جهاد می‌شوند، مثل آتش‌سوزی جاده قصرشیرین- سرپل‌ذهاب که دامنه کوه‌ها و مراتع و حتی قبرستان را نیز درگیر خود کرده بود.

پ.ن: بیاید با طبیعت آشتی کنیم، هنگام استفاده ولذت بردن از آن فقط به دید یک تفریح یک روزه نگاه نکنیم
جار: به باقی مانده گندم و جو و….بعد از برداشت می‌گویند