باب نجات
درد دل ما بی تو فراوان شده آقا قلب همه امروز پریشان شده آقا بد می گذرد زندگی مردم دنیا بی تو همه ی سال ، زمستان شده آقا ای باب نجات همگان دست بجُنبان تو نیستی و بد شدن آسان شده آقا السلام علی المهدی وعجل فرجهم
سمبل تلاش و استقامت
سمبل تلاش و استقامت
جهد وتلاش را که در هم
بیامیزی و کمر همت ببندی؛ با مراقبت و مداومت راه را می یابی و هدایت می شوی به مقصودی که از پی آن گام برداشته ای که این وعده خداوند است به مجاهدان راهش «وَالَّذینَ جاهَدوا فینا لَنَهدِیَنَّهُم سُبُلَنا» - وکسانی که در راه ما جهاد کنند ما آنها را به راه های خود هدایت می کنیم. (سوره عنکبوت آیه 69) چه زیبا است هنگامی که کشاورز با غروب آفتاب، خسته از تلاش روزانه اما امیدوار از سر زمین باز می گردد و کنار سفره ای می نشیند که از رزق حلال و حاصل دسترنجش می خورد و به خود می بالد که توانسته با مدد از پروردگار و تلاش شبانه روزی محصولی را بپروراند که غذای او و بسیاری از همنوعانش شده است. وزارت جهاد سازندگی با هدف محرومیت زدایی و آبادانی در اقصی نقاط کشور با دستور امام خمینی (ره) در تاریخ 27 خرداد ماه 1358 تشکیل شد و بعدها با تصویب مجلس شورای اسلامی در سال 1379 با وزرات کشاورزی ادغام شده و وزارت جهاد کشاورزی تشکیل گردید. تلفیق دو واژه جهاد و کشاورزی به خوبی بیانگر آن است که کشاورزی و زراعت جز با روحیه ای آکنده از تلاش و مجاهدت به ثمر نمی نشیند. کشاورزانی که امروز دیگر تنها نبوده و جوانانی را یار و همراه خود می بینند که به دانش روز مجهز و از تجربه بزرگان خود بهره جسته تا بتوانند با بهره برداری از خاک زرخیز و اقلیم چهار فصل ایران، زمینه ساز خودکفایی و تامین امنیت غذایی و استقلال در تولید انواع محصولات و فرآورده های غذایی و کشاورزی گردند. اهمیت و ارزش کشاورزی در فرهنگ غنی اسلام تا آنجا است که خدواند متعال در قرآن کریم بارها از کشاورزی سخن می گوید و آنچنان ظریف و دقیق از آب و هوا و اقلیم، آبیاری، جوانه زدن دانه، آفات و بیماری ها سخن می گوید که هر محققی را به وجد می آورد. «و اوست که از آسمان، آبی فرو فرستاد و بدان هر گونه گیاه بر آوردیم، و از آن جوانه سبز رویاندیم و از آن دانه های در هم رسته بیرون آوردیم، و از شکوفه خرما خوشه های دسترس و باغ های انگور و (درختان) زیتون و انار (پدید آوردیم) که همانند و ناهمانند هستند؛ به میوه های آن چون میوه دهد و برسد بنگرید؛ در این برای اهل ایمان، مایه های عبرت است.» (سوره انعام آیه 99) به راستی اوست که رویاننده است.
مهدی احمدوند بادصبا
کاشت، داشت، برداشت
کاشت ،داشت، برداشت
این روزها بحث داغِ هر محفلی، بحث امتحان است و سختی بعضی مباحث کتابها، چند روز گذشته که مطالب رواق را نگاه میکردم، انواع پُستها و تصاویر توجه من را جلب کرد، که هر کدام به نوعی بیانگر درددلهای صاحب آن پست بود، یکی از سختی کتابها ناله میکرد، یکی دیگر امتحان را برای خود به غولی تبدیل کرده بود که توان مبارزه با آن را در خود نمیدید.
یکی دیگر هنوز هیچی نشده بود و امتحانی آغازه نشده است به قول دوست عزیزمون مُلده(مرده) بود.
شاید ظاهر این پستها برای لحظاتی خنده بر لبان چند نفری بیاورد. اما در این بین افرادی هستند که ناخوداگاه تحت تأثیر روانی این پیامها قرار میگیرند و ضعفی را که از قبل در خود دیده بودند با دیدن این متنها ضعفهایشان برایشان پررنگتر میشود چون مجالی برای جبران نمیبینند دچار دلسردی میشوند.
اشتباه نکنیم! بهانه نیست، دنبال بهانه گیری نیستیم اما چرا نباید بیاییم با اشتراک پستهایی در رابطه با این موضوع اما با دید مثبت انگیزه را در خود دیگران تقویت کنیم.
بعضی از دوستان با تشکیل گروههای نمونه سوال، تهیه نمونه سوال دروس مختلف، فراخوان طلاب در این گروهها و اشتراک نمونه سوالهای خود تا حد زیادی از سختی امتحان و نا آشنا بودن با نحوه سوالها، راه را برای خود و دوستان خود هموار کردهاند.
حتما تا کنون با واژههای کاشت، داشت و برداشت برخورد کردهاید و یا آنها را در کتاب های درسی دیدهاید و شنیدهاید.
درسدادن، درسخواندن و امتحاندادن نیز مثال همین کاشتنها، داشتنها و برداشتنهاست.
آنهایی که خوب کاشتهاند و مراقبت و داشت مناسب داشتهاند، برداشت راحت و رضایتبخشی خواهند داشت.
آن دسته که خوب کاشتهاند اما داشت مناسب نداشتهاند به مراتب برداشت متوسط و تا حدودی با مشقت خواهند داشت.
اما امان از آن دسته که نه خوب کاشتهاند، نه داشت خوبی داشتهاند، اینان خوب میدانند که برداشت خوبی ندارند، نه می توانند خود را راضی کنند که محصولشان را برداشت نکنند و نه می توانند مشقت برداشت را تحمل کنند. در این راه خود و اطرافیان را به سختی و هراس و مشقت می اندازند و سر آخر یا جا می زنند و بیخیال همه چیز می شوند یا به هر سختی شده تا حدودی کار را به سرانجام می رسانند اما نه آن سرانجام که خود ودیگران راضی باشند.
بیایید جزء هر کدام از این دسته ها بودیم کمک کنیم که دیو امتحانات را برای خود و دیگران به فرشته امتحانات تبدیل کنیم.
عفو وبخشش
در دین اسلام همواره پیامبر(ص) و معصومین(ع) مردم را به عفو و بخشش دعوت کردهاند و سفارش کردهاند که در همه حال یکدیگر را مورد عفو قرار دهیم و برای هم طلب بخشش کنیم. گذشت آنقدر در دین ما ارزش والایی دارد که امیرالمومنین (ع) اوج بزرگواری را در گذشت کردن دانستهاند.(1)
مصومین نه تنها ظلم و ستمی به کسی را روا ندانستند، بلکه در مقابل سخت ترین ظلم ها را نیز متحمل شدهاند، اما اهل ظلم نبودند.
آنها در همه حال برای دوست و دشمن خود دعا می کردند، همانگونه که امام سجاد(ع) در دعای 39صحیفه سجادیه اینگونه برای طلب عفو و بخشش خود و دیگران دعا می کند: اَللَّهُمَّ وَ اَیُّما عَبْدٍ نالَ مِنّى ماحَظَرْتَ عَلَیْهِ، وَ انْتَهَکَ مِنّى ما حَجَزْتَ عَلَیْهِ، فَمَضى بِظُلامَتى مَیِّتاً، اَوْحَصَلَتْ لى قِبَلَهُ حَیّاً، فَاغْفِرْ لَهُ مااَلَمَّ بِهِ مِنّى، وَ اعْفُ لَهُ عَمّا اَدْبَرَ بِهِ عَنّى، وَ لا تَقِفْهُ عَلى مَا ارْتَکَبَ فِىَّ، وَ لاتَکْشِفْهُ عَمَّا اکْتَسَبَ بى، وَ اجْعَلْ ما سَمَحْتُ بِهِ مِنَ الْعَفْوِ عَنْهُمْ، وَ تَبَرَّعْتُ بِهِ مِنَ الصَّدَقَةِ عَلَیْهِمْ اَزْکى صَدَقاتِ الْمُتَصَدِّقینَ، وَاَعْلى صِلاتِالْمُتَقَرِّبینَ، وَ عَوِّضْنى مِنْ عَفْوى عَنْهُمْ عَفْوَکَ، وَ مِنْ دُعآئى لَهُمْ رَحْمَتَکَ، حَتّى یَسْعَدَ کُلُّ واحِدٍ مِنّا بِفَضْلِکَ، وَ یَنْجُوَ کُلٌّ مِنّا بِمَنِّکَ.
الهى، هر بندهاى که درباره من مرتکب کارى شده که بر او حرام کردهاى، یا آبروى مرا که به حفظ آن فرمانش دادى ریخته باشد، پس زیر بار ستم بر من مرده، یا در حال حیات بر عهدهاش مانده، پس او را در ستمى که بر من روا داشته مورد مغفرت قرار ده، و در حقّى که از من ربوده او را عفو کن، و درباره آنچه با من کرده وى را سرزنش منما، و بخاطر اینکه مرا آزرده رسوایش مکن، و این گذشت سمیحانه مرا از آنان، و صدقه رایگان مرا بر آنان از پاکیزهترین صدقاتِ صدقه دهندگان و بالاترین صلههاى کسانى که به پیشگاهت تقرب میجویند قرار ده، و جزاى مرا در برابر عفو من از ایشان، عفوت، و در برابر دعایم در حق آنان رحمتت قرار ده، تا هر کدام از ما به سبب فضل تو سعادتمند شده، و هر یک از ما به احسان تو رستگار گردیم. پ.ن: رسول اکرم (ص) فرمودند:هنگامی که بندگان در پیشگاه خدا میایستند، آواز دهندهای ندا دهد: آن کس که مزدش با خداست، برخیزد و به بهشت رود. گفته میشود: چه کسی مزدش با خداست؟ میگوید: گذشت کنندگان ازمردم. (2)
1؛(غررالحکم، ج 1، ص 140، ح) 2؛(کنزالعمال، ج 3، ص 374، ح)
*بیایید با دلی که بواسطه یک ماه بندگی و اطعام از سفره ای که برکت و معنویتش دل ها را جلا داده همدیگر را ببخشیم تا مورد بخشش و رحمت خداوند عزوجلّ قرار بگیریم*
شهدای قدر
چند روز پیش که به دنبال اعمال شب قدر در ادعیه جستوجو می کردم از اهمیت شب قدر نکتهای برایم یادآور شد؛ آن هنگام که جبرئیل دعای جوشن کبیر را بر پیامبر (ص) نازل می کند از آن به دعایی یاد می کند که از او در برابر تمام بلایا همچون زرهایی بزرگ محافظت مینماید.
اهل بیت اهمیت دعای جوشن کبیر را به دلیل کامل بودن دعا دانسته وکامل تر از همه خلصنا من النار یا رب یادآور شدند، چرا که رهایی از آتش جهنم یعنی برآورده شدن تمام خواسته های دنیوی و مادی!
و اما چه زیباتر شد که از غرب تا شرق از شمال تا جنوب در سراسر کشور از بازاری و فرهنگی از کشاورز و اداری همه و همه برای رسیدن به کمال با هم و یک صدا جدا از هر هیاهویی! با خدای خود عشقبازی می کردند و ندای الغوث الغوث سر می دادند و فریادرسی را می طلبیدند.
کمی دور تر جایی بیرون از خانه ها و مساجد و تکایا در خیابان ها و مرزهای شهر! عده ای برای فراهم کردن امنیت مردم، به نحوی دیگر شب زندهداری می کرند!؟ برای معبود خود دلبری می کردند. آنگونه عاشقانه و خالصانه خدای خود را در آن شرایط خوانده بودند که خداوند غفور و رحیم خریدارشان شد. آنگونه که به اوج کمالشان رساند. آری “شهادت” اوج کمال برای بندگان است.
شهادتی که از راه ایمان و آگاهی و رابطه با خدا و در حال نیایش پدید آید توأم با عشق است. و چه عاشقانه امثال کوروش حاجی مرادی و ابراهیم آخوند زاده در دو لیالی قدر 21و 23رمضان و مبارک در راه دفاع از امنیت کشور و مرزها به اوج کمال رسیدن.
دشمنان بدانند که در تفکر شیعی بزرگترین پیروزی بالاترین مقام وامتیاز شهادت است.
شهید باران رحمت الهی است که بر زمین خشک جان ها حیات دوباره می بخشد.
پ.ن:صحیفه سجادیه ، دعای برای مرزبانان، دعای 27ام،فراز 1تا3