در دین اسلام همواره پیامبر(ص) و معصومین(ع) مردم را به عفو و بخشش دعوت کرده‌اند و سفارش کرده‌اند که در همه حال یکدیگر را مورد عفو قرار دهیم و برای هم طلب بخشش کنیم. گذشت آنقدر در دین ما ارزش والایی دارد که امیرالمومنین (ع) اوج بزرگواری را در گذشت کردن دانسته‌اند.(1)
مصومین نه تنها ظلم و ستمی به کسی را روا ندانستند، بلکه در مقابل سخت ترین ظلم ها را نیز متحمل شده‌اند، اما اهل ظلم نبودند.
آن‌ها در همه حال برای دوست و دشمن خود دعا می کردند، همانگونه که امام سجاد(ع) در دعای 39صحیفه سجادیه اینگونه برای طلب عفو و بخشش خود و دیگران دعا می کند: اَللَّهُمَّ وَ اَیُّما عَبْدٍ نالَ مِنّى ماحَظَرْتَ عَلَیْهِ، وَ انْتَهَکَ مِنّى ما حَجَزْتَ عَلَیْهِ، فَمَضى بِظُلامَتى مَیِّتاً، اَوْحَصَلَتْ لى قِبَلَهُ حَیّاً، فَاغْفِرْ لَهُ مااَلَمَّ بِهِ مِنّى، وَ اعْفُ لَهُ عَمّا اَدْبَرَ بِهِ عَنّى، وَ لا تَقِفْهُ عَلى‏ مَا ارْتَکَبَ فِىَّ، وَ لاتَکْشِفْهُ عَمَّا اکْتَسَبَ بى، وَ اجْعَلْ ما سَمَحْتُ بِهِ مِنَ الْعَفْوِ عَنْهُمْ، وَ تَبَرَّعْتُ بِهِ مِنَ الصَّدَقَةِ عَلَیْهِمْ اَزْکى‏ صَدَقاتِ الْمُتَصَدِّقینَ، وَاَعْلى‏ صِلاتِ‏الْمُتَقَرِّبینَ، وَ عَوِّضْنى مِنْ عَفْوى عَنْهُمْ عَفْوَکَ، وَ مِنْ دُعآئى لَهُمْ رَحْمَتَکَ، حَتّى یَسْعَدَ کُلُّ واحِدٍ مِنّا بِفَضْلِکَ، وَ یَنْجُوَ کُلٌّ مِنّا بِمَنِّکَ.
الهى، هر بنده‌اى که درباره من مرتکب کارى شده که بر او حرام کرده‌اى، یا آبروى مرا که به حفظ آن فرمانش دادى ریخته باشد، پس زیر بار ستم بر من مرده، یا در حال حیات بر عهده‏اش مانده، پس او را در ستمى که بر من روا داشته مورد مغفرت قرار ده، و در حقّى که از من ربوده او را عفو کن، و درباره آنچه با من کرده وى را سرزنش منما، و بخاطر اینکه مرا آزرده رسوایش مکن، و این گذشت سمیحانه مرا از آنان، و صدقه رایگان مرا بر آنان از پاکیزه‌ترین صدقاتِ صدقه دهندگان و بالاترین صله‌هاى کسانى که به پیشگاهت تقرب می‌جویند قرار ده، و جزاى مرا در برابر عفو من از ایشان، عفوت، و در برابر دعایم در حق آنان رحمتت قرار ده، تا هر کدام از ما به سبب فضل تو سعادتمند شده، و هر یک از ما به احسان تو رستگار گردیم. پ.ن: رسول اکرم (ص) فرمودند:هنگامی که بندگان در پیشگاه خدا می‌ایستند، آواز دهنده‌ای ندا دهد: آن کس که مزدش با خداست، برخیزد و به بهشت رود. گفته می‌شود: چه کسی مزدش با خداست؟ می‌گوید: گذشت کنندگان ازمردم. (2)
1؛(غررالحکم، ج 1، ص 140، ح) 2؛(کنزالعمال، ج 3، ص 374، ح)
*بیایید با دلی که بواسطه یک ماه بندگی و اطعام از سفره ای که برکت و معنویتش دل ها را جلا داده همدیگر را ببخشیم تا مورد بخشش و رحمت خداوند عزوجلّ قرار بگیریم*